Dzianina osnowowa, która jest utworzona przez dzianie pewnej liczby drutów w celu utworzenia poziomych rzędów i pętelek na całej szerokości tkaniny. Technika ta jest wykorzystywana do produkcji szerokiej gamy tkanin, w tym dżerseju, ściągacza, sznurka, żakardu i tkanin typu interlock. Jest również używany do tworzenia szerokiej gamy biotekstyliów, w tym poliestrowego urządzenia wspomagającego pracę serca.
Proces tkania osnowy
Pierwszym krokiem w procesie dziania osnowy jest manipulowanie przędzą w celu utworzenia poziomych kursów i pętli, które nakładają się na siebie (patrz zdjęcie). Istnieje wiele różnych rodzajów ściegów w tkaninie, a liczba igieł potrzebnych do wykonania jednej przędzy zależy od rodzaju wzoru.
Cztery podstawowe ściegi
Najbardziej powszechną teksturą dzianin jest płaski ścieg dżersejowy . Istnieją jednak różne tekstury innych rodzajów tkanin, w tym ściegi dziane i lewe, ścieg francuski, ściągacze, ściegi mchu i nasion oraz małe dziurki.
Istnieje wiele różnych typów igieł używanych w procesie dziania osnowy i nie ma ograniczeń co do tego, jaki wzór można stworzyć za pomocą tej techniki. Możesz użyć pojedynczego lub podwójnego zestawu igieł i możesz zmieniać długość każdego zestawu igieł, aby zmienić teksturę tkaniny.
Gdy używamy podwójnego zestawu drutów, w tym samym rzędzie znajdują się dwa rzędy nitek, a druty w tych rzędach są przerabiane w skręcony wzór, który nazywa się ściegiem francuskim. Rezultatem jest tkanina o skomplikowanej fakturze.
Następnym krokiem w procesie dziania osnowy jest przesuwanie igieł w górę iw dół, aby utworzyć pionową linię ściegów, która rozciąga się poziomo od przodu do tyłu tkaniny. Po utworzeniu tej linii ściegów w rzędzie pozostało tylko kilka igieł i tkanina jest uformowana.
Ważne jest również, aby zrozumieć, że szpule są poruszane przez zębatkę. Ten ruch może dotyczyć jednej lub obu stron maszyny, a także można go wykonać ręcznie, jeśli operator nie może tego zrobić za pomocą jednego zestawu igieł.
Może to być skuteczny sposób na stworzenie tkaniny o niezwykłej fakturze bez użycia zbyt dużej ilości przędzy. Jest to szczególnie przydatne, gdy próbujesz wykonać tkaninę o bardzo skomplikowanym projekcie.
Kilka odmian tkaniny ozdobnej
Pierwsza odmiana tkaniny ozdobnej według niniejszego wynalazku charakteryzuje się obszarami wzoru o jednolitym kolorze, które są utworzone z niezależnie dzianych przędz owijanych C i D. Pozostały obszar wzoru 50 jest utworzony z przędzy owijanej C, która rozciąga się w dół i wokół lewej strony stronie obszaru ozdobnego 51, podczas gdy drugi obszar wzoru 51 jest utworzony z przędzy owijającej D, która rozciąga się w dół i wokół prawej strony obszaru ozdobnego 51.
